Edebiyat

DEDEMİN HARFLERİ

Cezayir mavisi gözleri, cezalı iki mavi göl gibi tavana bakıyordu. Erciyes Dağı nedense hep öfkeliydi. Öfkesinden bütün ağaçlarını yemiş olmalıydı. Çıplaktı. Taş kadar, su kadar çıplaktı. Özlemenin ne demek olduğunu artık iyice öğrendim. Masaldan masala sallandığım kış gecelerini düşünüyorum ya da hayal ediyorum. Düşünmekle hayal etmek aynı şey mi bilmiyorum, keşke bunu dedeme sorabilseydim.

Bulgaristan’daki Türklerin Romanı (1912-2021)

İki Sınır Arasında

Bir anneye nasıl kıyılır

Gelincikler kırmızıya boyanırken öp beni

Halime Yıldız - Haziran Haylazı

Fayette polen gibi hafifti

“O betimi güç hafifliğine gülle kadar ağır geldi serçe yavrusu. Sonra kelebeğin, mucuk sineğinin ağırlığını da taşıyamadın. Yüreğimin bir kefesine seni, diğerine poleni koydum, biliyor musun, bir miligram bile ağır gelmedin. İşte o nedenle az önce, gökyüzünün maviliklerinde yiteceğin, bir daha seni göremeyeceğim korkusundan kuvvetlice üfleyemedim.”

Her gün yaşamak

*** Rodop dağlarında gezen yalnız bir ceylanım ben, / Ürkek, / Yorgun bir kalp taşıyorum yaralı gönlümde...

Duygu ve Düşüncenin Derinliğine Dokunan Şair

Düşünce yastığı, duygu yorganı olan şair

* Bu şiir kalıbı artık evi barkı, yurdu, ocağı olmuş, ayrıca halk şiirine de özel bir ilgi ve sevgisi vardı. Öyle bir sevgiydi ki bu; sanki Karacaoğlan gibi sazını omuzlayarak (Hocamız saz çalmayı da biliyordu) şiirlerinden bestelediği (Cebeci, aynı zamanda besteler de yapıyordu) şarkıları, türkülerini, Deliorman’ı, Doburca’yı, Geriova, Rodoplar'ı köy köy gezerek seslendirecekti.

Şiire Bulanan Düşlemler

Cebinde bir kahvelik para, bir tanıdığa rastlarsın umuduyla meydanlıktan tren garına değin sokağı iki kez indin çıktın. Rastlayamayınca, kapısı üstüne: “Dön, dolaş yine bana gel” yazılı tabela asacağını söylediğin kafeye oturup kahveni içtin, hiç kuşkusuz birileri gelir, beklentisini koruyarak oyalandın. Kimse gelmeyince oradan kalktın, deniz bahçesinde, birkaç uzun turun ardından yazarlar kulübüne yöneldin.

Bulgaristan'da Bir Türk: Mehmet Habil

*** Mehmet Habil, şu an bir anıtın üzerinde yazan sadece bir isim değil, geçmişte vatan olan bir toprağın üzerine dökülen kanın adıdır.

Ahmet Türkay: BAHAR GÖZLÜ KIZ

*** O, duygularımın, düşüncelerimin bir bileşiğiydi; onu özlemek ya da düşlemek, ibadet etmek kadar kutsaldı benim için. Onsuz günler, geceler inadına uzuyor, zamanın ruhu, kalbi sanki duruyordu.

Yahya Akbulut: Bir Şair

* Topraktan alır gücünü, kaleminin ucunda yağmur kokusu. / Güneşi arar ala gözleri, büküldüğünde boynu.

ERENDORUK'UN İTİBARI İADE EDİLDİ

“Sevinci sevincimdi, acısı dinmez acım,/ Ağladım o ağlarsa, o gülüyorsa güldüm./ Erkeğe biraderim, dedim, kadını bacım,/ Direndim direnenle, öldürülenle öldüm"./

Metin Edirneli: Bir Daha Asla...

dinmeyen sancı / ibrahim kamberoğlu

Şair İbrahim Kamberoğlu'na Onur Ödülü Verildi

Yazarlarımız uluslararası edebiyat buluşmasına katıldılar