dinmeyen sancı / ibrahim kamberoğlu

ben belene'yi bilmem, bilenlerden dinledim

her gece hücrenize gelirmiş

tuna boyunda kaybolan aliş

civan, kaşları kare,

yazılmayan mektubu, gönderilmeyen selamı

o ulaştırmış gizli gizli

anaya, babaya, yare...

 

ben cefa çekmedim, çekenlerden dinledim

uykular kabus gülüşler hıçkırıkmış

ve dağ taş inlemiş mazlumların yasından,

allah inandırsın, mertçe içmişler

ölüm şerbetini

ecel tasından...

 

ben mahşeri görmedim, görenlerden dinledim

çocuklar siper olmuş kurşuna,

köprü başında vurulan genç bekarmış,

elleri dua eder gibi açılmış göğe,

söyleyen doğru söylemiş kardaş

ateş düştüğü yeri yakarmış...

 

ben sanık olmadım, olanlardan dinledim

kibir savcı olmuş yalanlar yargıç

ve eski öfkeler kabarmış deniz deniz,

evet suçunuz affedilmez büyüktü

türklüğün yasak olduğu yerde

türküz dediniz...

 

ben unutmadım, unutanlar utansın

tarih büyük harflerle yazmış

tuna ovasını,

sen bilemezsin çocuk babana sor o bilir

göçmen kuşlar asla unutmaz

eski yuvasını...

 

sizin kadar belene'yi bilemem

sizin kadar çekmedim cefa,

sizin gibi görmedim mahşeri

ve sizin gibi sanık olmadım

ama ben tuna'yı hiç unutmadım...

 

gidenlerin çoğu hala dönmemiş

soruyorum neden?

allah kahretsin bunca yıl oldu

deli hasretle bekliyorum

dönmeyenleri belene'den...