Konumuzun özelliğini anladınız bile. İşin içinde seçim kokusu var.
Öyle bir döneme girdik ki, başka ne konuşalım?
Başörtüsü konuşmaktan bıktık usandık.
Enflasyon, ekonomi, tarım… derseniz, hiç konuşmak istemiyorum.
Seçim havası bizi uçurmaya yetiyor.
Ne seçimler gördük biz! Hele hele seçime günler kala, Türkiye tüm güzelliklerini sokaklara, binalara, köprülere yansıtacak yine.
Bayraklar, flamalar, bizi “adalete, bolluğa, huzura” kavuşturmaya aday olanların portrelerinden bir yerine binlercesi asılarak gözümüzün içine batırılacak.
Sokaklarda sağa sola yürürken elimize kalemler, şapkalar, balonlar, flamalar, süslü püslü bir şeyler uzatılacak, kime oy verelim diye “aydınlatıcı” broşürler verilecek.
Makarnalar, kömürler ayrı mesele. Var mı bizim gibi bir başka?
Varsın kıskansın, çatlasın Almanlar, Fransızlar, İngilizler!
Varsın yesinler birbirlerini!
“Aç onlar, aç! Gelsinler görsünler bizi!
Bizde her şey gülpembe!”
Yalan mı? Günler önce Almanya’dan gelen bir gurbetçi anlatmadı mı?
“Seçim öncesi Almanya’da şatafat yok, pankartlar, bayraklar, pirzolalar, ayranlar, şapkalar yok …”
E, sizde yoksa bizde var arkadaş!
Biz oy kapma derdindeyiz. Ne kadar verirsek o kadar fazlasını alıyoruz.
Alıyoruz da, şimdi biraz utanmak geldi içimden.
Biz bunu neden yapıyoruz?
Al makarnayı, ver oyu!
Al iki bira, dört köfte, ver oyu!
Ne güzel dünya!
Hani, oy satın almak ve satmak “günah” diyoruz; ama boş verin siz ona!
Ya, arkadaş! Biz neden böyle olduk?
İki pket makarna mı huzura götürecek bizi, yoksa eğri oturup doğru düşünerek sandığa dürüstlüğümüzle gitmek mi?
Vatan için oy veriyoruz, vatan!
Halkın huzuru olsun, adalet olsun, eşitlik, kardeşlik olsun diye oy veriyoruz, haberiniz olsun!
Düşünüyorum da bana iki makarna paketi verseler, acaba ne tarafa dönerim?
Hay, hay! İki makarna paketi değil, dört makarna fabrikasını adıma yazsalar kılım oynamaz, kanım değişmez, oyumu dürüstlere, "Ne Mutlu Türküm Diyenlere!" veririm.
Yaşasın Türkiye! Yaşasın Türklük!
