Eski bir gülmece
______________
19 Mayıs, Cebel’de yapılan anma töreninde, bir yaşlı ile bir delikanlı arasında geçen diyaloğa kulak misafiri olmuştum.
Aradan bunca zaman geçmesine rağmen, bu konuşma içimi yedi, kemirdi. “Dur, şunu bir paylaşayım da az biraz rahatlarım”, dedim.
Tören kürsüsünün karşısındaki kahvenin depolarından birkaç genç birtakım kocaman kocaman kutuları (kaşonlar) çekip aldılar. Bu sıkıntılı anda, yanlarından bastonuna dayanarak ağır ağır yürüyen bir yaşlı aniden irkildi ve:
- Bu kutularda ne var, oğlum? - diye sordu.
- Şapka ve gömlek! Bunları bizim DPS, başkanımız gönderdi!
Yaşlı, bir elini yüzüne sürdü ve dikkatle karşısında olup bitenleri izlemeye başladı.
- Ne iyi! Bedavadan mı?
- Bedavadan dede! Yalnız şapkaya başına taktın mı, gömleği de sırtına geçirdin mi, sesin kısılana dek ”DPS! DPS! DPS!" - diye bağıracaksın! Hepsi bu kadar!
- Ben bağıramam be oğlum, "sosyalizmada" az mı bağırdık. Bize hep ”BKP, BKP!” dedirttiler. Ağızlarımız uçuklaşana dek. Bağırdık, çağırdık. İşten güçten başımızı da kaldıramadık. Tütün tarlalarında belimiz koptu, Sofya'larda, inşaatlarda binalar diktik, kanallar kazdık. Elimize de doğru dürüst ne geçti ki...
Ve devamla delikanlının gözünün içine bakarak:
- Kırk beş yıl bağırdığımız yetmedi mi, be oğlum? – diyerek kutulara iyice yaklaştı. Evladım, yalnız şapka ve gömleğiniz mi var?
- Sen ne istiyorsun, dede?
- Vallahi, gülüm, söylemesi biraz ayıp; ama bize, yaşlılara don hediye etseniz, ne kadar sevap kazanacaksınız, bir bilseniz! O "kumanistler" bizim sağlam yerimizi mi bıraktılar? Yaşlılardan kaç kişi idrarını tutabiliyor?
- Sen rahat ol, dede! Bizim başkan cömert adamdır. Sofya’nın en açık ellisi! Sizin gibilerden bir donca donu mu kıskanacak?
- İnşallah, dedi yaşlı adam. İnşallah...
İki kat değneğine dayanarak oradan uzaklaştı.
