DEDEMİN KUŞAĞI VE FESİ

DEDEMİN KUŞAĞI VE FESİ

* Babam, tam on dokuz yıl sonra, dedemin vasiyetini yerine getirebildi. Göçmen olarak, Edirne'ye geldiğimizde, babam nemli gözlerle, avuçlarını dua için açtı ve ağzından şu sözcükler döküldü; "Yüce Allah'ım, bizleri vatansız, bayraksız ve ezansız bırakmadığın için sana şükrediyorum! Yörüktür bizim atamız. Bu Cennet Vatanı yurt bildik, vatan belledik, ona geldik..."

Deliorman bölgesinin son köyünde, güreşin ve yiğidin harman olduğu Rahman Işıklar köyünde doğdum.

Henüz İlkokula yeni başlamıştım. Rahmetli babam, köyümüzün girişinde bulunan tarlamızın bir kenarında, çoğu zaman bir saate yakın Kuran - Kerim okur, dualar ederdi. Bende arkasından “Amin!" diye seslenirdim.

Babam, bir gün sessize ağlıyordu. Ben de "Babacığım, bir yerin mi acıdı?" diye boynuna sarıldım. Susarak, sadece hafif bir tebessüm etti.

Bunun sebebini anneme de sordum. "Oğlum, orada deden mezarında yatıyor. Çok büyük bir Osmanlı mezarlığıdır orası, bundan dolayı, kâfir mezar taşlarını kırdı ve yok etti, sonra da bunları yol yapımında kullandı.

Şimdi, bir de sana rahmetli dedenin vasiyetini anlatayım. Vefat etmeden önce, o bizlere son dileğini iletti;

"Evlatlarım, artık benim vadem doldu. Beş vakit ezan okunan o güzelim Cennet Vatana benim şu kuşağımı ve püsküllü fesimi götürürseniz, bende kabrimde rahat uyurum..."

Babam, tam on dokuz yıl sonra, dedemin vasiyetini yerine getirebildi. Göçmen olarak, Edirne'ye geldiğimizde, babam nemli gözlerle, avuçlarını dua için açtı ve ağzından şu sözcükler döküldü;

"Yüce Allah'ım, bizleri vatansız, bayraksız ve ezansız bırakmadığın için sana şükrediyorum! Yörüktür bizim atamız. Bu Cennet Vatanı yurt bildik, vatan belledik, ona geldik..."

Murat KORKMAZ