Tıkandı kaldılar karanlık yalnızlığında - Mümin TOPÇU

Tıkandı kaldılar karanlık yalnızlığında


Tam pandemiden kurtulduk sevincine kapılmışken, bu sefer bizi deprem felaketi vurdu.
Hem de can evimizden.
Şu an bütün sözler boğazları düğümlerken, hepimiz tarifsiz bir acı ve üzüntü içerisindeyiz.
Şu an nedense bir reggae soundun sözleri aklıma geliyor:
 
"Ellerin karanlık yalnızlığında 
tıkandım kaldım geceler boyu 
düşlerin karanlık yalnızlığında 
tıkandım kaldım günler boyu..."
 
Depremden 60 saat geçti, hayat devam ediyor.
Hala bütün umutlar beton yığınlarının altından kurtulacak canlara odaklı.
Şarkıda dendiği gibi " tıkandı kaldılar karanlık yalnızlığında geceler boyu..."
Ama parmak üçlarından kan sızan eller dev beton enkazları aşıyor ve karanlığa hapsolmuş iki göz, bir can yeniden ışığa ve hayata kavuşuyor...
Bütün ülke değil, bütün dünya Türkiye'ye kilitlendi.
Tır konvoyları otobanları doldururken, depremzede kardeşlerimizin tümünü bağrımıza bastık.
Bulundukları bölgelere şimdi adeta insani yardım yağıyor.
Okuyucumuz genellikle Balkanlıdır, bundan dolayı insanımızla bir defa daha gurur duyduğumuzu belirtmek isteriz.
Bulgaristan, Batı Trakya, Bosna-Hersek, Makedonya ve Kosova gibi ülke vatandaşları, derin üzüntü ve acımıza ortak olup kısıtlı imkanlarına rağmen ilk yardım konvoylarını oluşturdular.
Memleketimiz Bulgaristan halkı da yardımlarını hiç esirgemedi.
Hele oradaki can Türk kardeşlerimiz ellerinden geleni yaptı.
İyi gün dostu çoktur, gerçek dost kara günde belli olur...

YAZIYI PAYLAŞ!

YAZARIN SON 5 YAZISI