'Cahiliye dönemini' arar olduk
Sabri CON
Bundan yetmiş - seksen yıl öncesini hatırlıyorum.
Köyümüzde yaşlı erkekler bolluğu vardı. Hepsi sarıklı, çakşırlı (poturlu), kuşaklı, mintanlı, çarıklı ve … diplomasız.
Onların zamanında okul mu vardı ki?
Belki de birkaç tanesi, elinde sırık tutan cami hocalarından elifi öğrenmiş veya bir iki tanesi medrese yüzü görmüşlerdir, bunu bilmiyorum.
Elektrik nedir bilmiyorlar, radyo, gazete ona keza.
Dünyadan bir şeyler öğrendilerse sadece askerlik döneminde veya herhangi bir askerî savaşa katıldıklarında öğrenmişlerdir.
Özel eğitim diye bir şey yok. Ellerinde değil ama evlerinde Kur’an tutuyorlardı. Okuyan, anlayan var mıydı yok muydu, bu da bir muamma.
Buna rağmen adamlar dinlerine tam riayet ediyorlardı. Namaz, oruç asla ertelenemezdi.
Gücü olan hacca gidip gelmiş. Çalmak yok, yalan, aldatma, dolandırma, şiddet, açgözlülük yok.
Devlet bize şunu vermiyor, bunu yapmıyor demek hiç kimsenin aklından bile geçmiyor. Herkes kendi geçimini, kendi imkanlarıyla sağlamaya çalışıyor. Tavuğu ile, koyunu ile, öküzü ile…
En azından ben, çocukluğumda bugünkü “diplomalıların” (kocaman okul bitirmişlerin) yaptığı olumsuzlukları, yolsuzlukları, bu “cahiliye” döneminde hiç görmedim, duymadım.
Adını yazmayı dahi bilmeyenler muhtar olur, yönetici olur ve gerektiğinde imza (veya mühür) yerine baş parmağını mürekkebe batırıp bastırmakla işin içinden çıkarlardı. Şu mahkeme, bu mahkeme diye de konuşulmazdı.
Ne demek istediğimi anladınız mı şimdi?
Belki toplu iğnenin bile “keşfedilmediği” dönemlerde okul yoktu ama doğuştan eğitimli insanlar vardı.
Günümüzde okulların bol olduğu, akıllı telefonların “göbek attığı” bir ortamda eğitim var mı yok mu?
Yolsuzluklar, hırsızlıklar, uyuşturucular, kara para aklamalar, şiddetler ve şu bu nedenlerle her gün tutuklamalar, soruşturmalar, çökertmeler yapıyorsak demek ki, bir şeyler var ama eğitim yok.
Kısır kavgaları bırakın beyler, bırakın ve doğru dürüst eğitime yönelin, eğitime!
Yoksa büyük balıklar olarak küçük balıklara yem olmamız işten bile değil…
