Bana 'Hocam' değil, 'Öğretmenim' diye hitap edebilirsiniz...
Sabri CON
Gel hocam, git hocam…
Çaycı da hocamız, çöpçü de, çoban da, akademisyen de, öğretmenimiz de …
Bu konu çoktan kabak tadı verdi.
Birkaç defa yazdım. Eli kalem tutan başkaları da yazdı. Üç kişi anladıysa anladı.
Anlamayanlara nasıl anlatırız, artık bilemiyorum.
Zaman zaman uyarılar alıyorum. “Sen, Hoca mısın? Sen, Öğretmensin!
Niye tepkini koymuyorsun?
Emekli olmanıza rağmen, bizim de (yaşlıların) öğretmenimizsin. Hocam diyenlere kızmıyor musun?..”
Kızsam ne olur, kızmasam ne olur?
Tabii, Hocam, diye hitap edenlere tepkimi göstermesem de, hoşnutsuz olduğum aşikârdır. Hocam, diyenlerin saygı amacı güttüklerinin de farkındayım.
Hocam, demeyip Üstadım diyenlere de yan gözle bakasım geliyor. Üstat denilecek kişiler sanatın zirvelerine ulaşmış kişilerdir.
Bunun bilinmesi gerekir. Hoca ise camilerde görev yapanlara denir.
Herkes hoca, herkes üstat olamaz.
Ama gel gör ki, A’dan Z’ye kadar herkes birbirine “Hocam” demekte yarışıyor.
Uzatmayalım. Bana “Hocam” denilmesini istemeyenlerin isteklerine saygı gösterelim diyorum.
Öyleyse? Öğretmen-im, arkadaş-ım, dost-um, köylü-m, meslektaş-ım, ağabey-im, kardeş-im, kalemdaş-ım, hemşehirli-m, sayın, değerli, değersiz, muhterem gibi hitap sözcüklerinden birini seçip yazmanız daha doğru olur diye düşünüyorum...
Bu yazıyı okuyanlar mutlaka gerekeni yapacaklardır umudundayım.
Hepinize sevgi ve saygılarımı sunuyorum!
