Geçenlerde, camiamızın gururu ve efsanesi Naim Süleymanoğlu'nun ölüm yıldönümü törenleri düzenlendi.
Sadece halter değil, tüm zamanların gelmiş geçmiş en başarılı sporcularından olmasından öte bizlerden biri olması fazlasıyla gurur verici.
Bir spor yorumcusu Naim Süleymanoğlu için “Halterin Messi’si” diye bahsetmişti.
Yanlış!
Naim halterin Messi’si değil, Messi futbolun Naim’idir.
Naim’in başardıklarının eşi benzeri yok ve sadece sporcu olarak değil, duruşu ve milli hissiyatı ile camiamızın gururu oldu.
Peki, böyle inanılmaz birine sahip çıkabildik mi?
Ona fazlasıyla hak ettiği değeri verebildik mi?
Şimdi her yıl anma törenleri düzenleniyor; ama asıl mesele bir insan hayattayken değer verilmesidir.
İnsan göz yaşı, sevdiği ve değer verdiği insanları kaybedince döker.
Ama sevdiğiniz birini kaybettiğinizde, bu ağıt ve gözyaşlarının, sevgi gösterilerinin artık pek bir anlamı yoktur.
Kişi yanınızdayken, bunu gösterebilmektir anlamlı olan.
İhtiyacı olduğunda, zor zamanında onun yanında olmaktır.
Hayatı boyunca, özellikle son yıllarında en çok ilgi ve desteğe ihtiyacı olduğu döneminde, camia olarak Naim’e ne kadar sahip çıktık, ne kadar yanında olabildik?
Üç beş gerçek dostu dışında, kaç kişi arayıp sordu?
Son zamanlarda girdiği çıkmaz sarmalından kurtulması için kaç kişi yardım gayretinde bulundu?
Değer verdiğiniz biri, yanınızdan göç edip gittiğinde, ona karşı sevgi , saygı göstermeniz bir şey ifade etmez, eğer yanınızdayken bunu göstermediyseniz.
Naim'in zamansız kaybı, bazı şeyler için ibret olsun diye yazıyoruz.
Kendisine önerilen inanılmaz meblağları, Türklüğüne, soyuna, camiasına ihanet etmeyecek kadar elinin tersiyle iten birisiydi.
Bize inanılmaz gururlar yaşatan, bu büyük değerimize bir kez daha Allahtan rahmet diliyoruz!
