YÜCE DAĞLAR

Başı dik,

             başı karlı

                           yüce dağlarım:

Alabildiğince uzanmış,

                                    meşe,

                                              kayın,

                                                    gürgen

                                                          ve huş ormanların.

Özgürce,

              bir bayrak gibi,

                                    dalgalanıyor,

                                                   dallı-budaklı

                                                                yaprakların.

Uzaktan da olsa,

                       doruklarınızı gördükçe,

                                        ben, hep bir sevda ararım.

Sizlere kavuşunca,

                        bayram ederdi,

                                    akciğerlerim.

Açardım göğsümü,

                      estikçe deli rüzgârın,

                           coşardım çağladıkça

                                             serin suların.

Çıplak ayaklarımı

                      dağlasa da ısırganların,

                           tarlamı süren öküzümü,

                                 bana süt veren ineğimi,

                                          bağrında otlatırdım.

Papatyalarını toplardım

              beklediğim sevgilime,

                   nefes nefese uzanırdık

                         çayırlarının en yeşiline.

Ey, benim

        başı dumanlı dağlarım,

                   sizlerle vedalaşırken

                        ben, için için ağlardım.

Sevgiden gayrı benden

             başka bir şey beklemeyin.

Ben, yüceliğinize

           coşkumu  katıp

               gençliğimi verdim.

Yemyeşil gürlüğünüze

                uzun ömürler dilerim!