Yıkılmaya Yüz Tutmuş Evlerin Sessizliği
Leyla ÖNER
LEYLA'NIN GÜNLÜĞÜ…
İkişer katlı, taştan ya da kerpiçten yapılmış eski köy evlerimiz, bugün sessizce zamana direnir.
Duvarları çatlamış, pencereleri boş, çatısı çökmeye yüz tutmuş, bu yapılar, bir dönemin canlı hayatını saklı tutar.
Her evin bir hikâyesi vardır.
İçinde çocuk sesleri çınlamış, kışın soba dumanı yükselmiş, bayram sofraları kurulmuştur.
Aynı ev, ayrılıkların sessizliğine, gözyaşlarına da tanıklık etmiştir.
Bugün bakıldığında, bu evler insana hüzün yükler.
Çatlak duvarlar, bir zamanlar umutla örülen taşları hatırlatır.
Paslı kapılar, her açılışında bir dostun gelişi ya da bir yolculuğun vedası ile gıcırdamıştır.
Şimdi ise doğa geri alıyor olanı.
Üzüm asmaları, dikenli otlar ve yosunlar, bu evlerin bedenini sarıyor. İnsan terk etmiş, ama doğa sahiplenmiş.
Bu evler yalnızca taş ve ahşap değil; göçlerin, umutların, sevinçlerin ve kayıpların sessiz tanıklarıdır.
Her biri, bir köyün belleğinde yazılmamış birer hikâyedir.
