Hayat gerçekler ve hayaller düzleminde ilerlerken, olduğunuz şey olmayı hedeflediğiniz şey ve aslında dönüşeceğiniz şey hep birbirinden farklıdır.
Bazen kelebek olduğunuzu düşünseniz de, henüz kozasını örmemiş bir tırtıl olduğunuzu üzülerek anlarsınız.
Zaman algınız bozulur; ama bu yine de dönüşeceğiniz kelebekten alıkoymaz sizi, merak etmeyin.
Sadece biraz zamana ihtiyacınız var! Kendinizi böyleyken tanımanız da gerek!
Sabır lazım biraz; ama öncesinde bir hayli üzülmek; hem de kulak memesi kıvamına gelinceye dek.
Sonra ise hüzünler, acılar, gözyaşları birden bulutların ardından çıkan güneşle silikleşir, güçsüzleşir; kattıklarıyla, aldıklarıyla üzerinizden yükselerek sizi hafifletirler.
Güçlenirsiniz, kozanızı örüp döngünü başlatırsınız.
İçgüdüsel, hem de bilmeden planlamadan öylece vakti geldi diye…
Aslında ne kadar güçlü olduğunuza şaşırırsınız.
İçinizde dönüp duran hüzünlü şarkılarını değişir random bir listeyle.
Alev alır ortalık ve nihayet dans edebildiğinizi keşfedersiniz dönüşümün tamamlandığında.
Hiç de ummadığınız bir anda, kelebeğe dönüşmüş halde bulursunuz kendinizi.
Kanatlarınıza inanamazsınız ne kadar güçlendiğinize, yaptıklarınıza, başardığınıza inanamazsın.
Belki de, kelebekleşmemişken, kendinizi öyle sanmak; ama hiç ummadığınızda bunu deneyimlemekti yolculuğunuz kim bilir.
Kelebek olma yolculuğunun iniş ve çıkışları kanatlarınızın salınımıyla güzel bir şarkıya dönüşmüştür bile, belki…
Yaşamak ne güzel ve dönüşmek, bu yolda öğrenmek, kendinizle yeniden tanışmak.
Kalplerinizdeki tırtıllara söyleyin çok üzülmesinler!
Nasılsa kelebeğe dönüşecekler!
