YAZISIZ TAŞLAR

YAZISIZ TAŞLAR yol boyunda bir mezar yazısız dikili taşlarının iki buçuk metre boyu kaç yüz yıllıktır bilinmez en eski mezarlardan birisi köylüden öyküsünü dinledim yatan ulu sağlığında dağbaşından indirmiş taşları iki eliyle dikmiş "beni buraya gömün" demiş konu komşuya sağında, solundaki mezarların irili ufaklı biçilmiş yazısız hep taşları ak taş devreine dek dikilen kara taşlar öyle kendinizi küçümsemeyin siz bu toprakları açanlarsınız YILKI ATI bir yılkı atıydım ak bulutlara kişneyen aç kurtlar bastı yaylayı toz duman ettim yolları külrengi bir kente indim tutsağı oldum kaldırımların dolap beygiri gibi dönüp durdum sokaklarda ağaç yok ki gölgesinde terimi kurutayım çeşme yok ki yalağından su içeyim upuzun bir sokağın ucunda ufku bir görsem yel yelelerimi yelelese YEMEN ölümsüzlük suyu içmiş kır atın sırtında balkan dağları'ndan yemen'e rüzgar gibi koştun çapulcu muydun neydi aradığın getirdiğin acı kahveye osmanlı altını saymadın mı savurdun din kılıcını allah, peygamber sevgisiyle ve arkadan vuruldun adını bilmediğim dedem BİR ŞEHİDİN OĞLU balkan savaşı'nda annesinin karnındaydı babası mızıka çavuşu edirne'de şehit oldu o doğdu, büyüdü, baba oldu kızları türkü okur, saz çalar oğulları altmışındayken bisiklet sürdü seksenllik aksakallıydı yürüdü anadolu'ya son göç dalgasıyla hanım ellerinde büyümüştü nazlı, kapılar açılınca ilk o geldi ve sonra çekip gitti, uğramadan edirne şehitliği'ne Mehmet Şükrü ÇAVUŞOĞLU "Dünya Durdukça Durasın" şiir kitabından