Örülmüş Duvarlar - Mehmet Karahüseyinov

Mehmet KARAHÜSEYİNOV *** SUÇLU Bir yerden bir şey çalınırsa Biri yıkılmışsa eğer Birine kelepçe vurulmuşsa Suçlu olan benim, ben! Eğer bir kişi hastalanmışsa Eğer bir yerde biri ölüyorsa Sessiz ve pisipisine gidiyorsa Suçlu olan benim, ben! Biri nefretle doluysa Eğer alçaklar kutsanırsa Eğer biri kimseyi sevmiyorsa Eğer ikiyüzlüler varsa Namussuz yükseliyorsa eğer Suçlu olan benim, ben, ben, ben! 1983 *** ÖRÜLMÜŞ DUVARLAR Dört kapıya da duvar ördüm Güvence ekip, yalan biçtim Gözlerinde yaş parlıyorsa Alnın omzumda değil. Dört duvar arasına kapandım Yanıldım bu kadar açılmakla Sana kıskanç geceler, hızlı günler vaat ettim İki yolum var benim: aşağı ve yukarı. Kulaklarımda çınlıyor sesin Her şey harcanmış olamaz – Özlenen aşk, yaşanmamış his Müzikten çatlamış piyano. 1984 *** KEHANETLERİM Neden gerçek oluyor kötü kehanetlerim? Çöküyor sürekli oyduğum kristal mâbet Birinin pervasızca alçaklığı yüzünden - Yalnız geçiyorsun bir sürünün karşısına Son gömleği de sıyırıyorlar üstünden.... Neden gerçek oluyor kötü kehanetlerim? İzlerim siliniyor bataklıkta hemen Batak kardeleni bir av yemidir - Gelip sokulur bakışlarımıza yerden Kovulmuş bir dişi mahlûk gibi... Neden gerçek oluyor kötü kehanetlerim? Senin için tehlikelidir benim dünyam Lâkin anılardan nereye kaçarsın Yanmış ütülmüş kızılcık sopası gibi Bu kentin her yerinde ben varım... 1985 *** YALNIZLIK Tramvayda yalnızlık kaynıyor Kimseler tanımıyor kimseyi Hindistan'da mı Malaya'da mı Bir inek sakince ilerliyor... Ben mi cennetteyim, cennet mi bende- Kimseye şapka indirmiyorum Ben mi Şiva'yım, Sen mi Kali'sin Bu hiçlikte bunu sana kim söylesin? Ve yalnızlık geliyor mu geliyor Hapşırsan da, öksürsen de geliyor Kaplan gibi böğürsen de duyan yok Her şey su ve her şey ateş olmuş... 1988