İÇİMDE UÇUŞAN MAVİ KELEBKLER

İÇİMDE UÇUŞAN MAVİ KELEBKLER Ben, muhteşem bir annenin kız çocuğuyum. Büyüdüm. Büyüdükçe her zaman merak ettim. Merak ettikçe, ilgi alanlarım çoğaldı. Okudum, okudum, okumaya fazlasıyla merak saldım ben. Okudukça özgürleştim, ruhumun özgürleştiğini kavradım ama özgürlük kavramının uçsuz bucaksız olduğunu da sezdim... Özgürlük, benim açımdan sevgi yumağı ile eşdeğerdir. Sevginin olduğunu dünyada, en güçlü ve değerli varlığın insan olduğunu anladım... Her göçmen kızı gibi, bazen gölgede kaldım, arka sıralarda kaldım, ezildim, hor görüldüm ama hep çalıştım, para kazandım ve sadece alın terimle kazandığımı harcamayı bildim. Kendi emeğimi sevdim, bana bağışladığı mutluluk hissi ile duygulandım. Dünyayı ve insanları keşfetmeyi arzuladım. Gezdim tozdum. Çeşitli insanlarla tanıştım, daha sonra bazıları sadık dostum oldu, bir kesim ise dost gibi görünüp, arkamdan beni hançerlemeye kalkıştı... Özlemeyi de sevdim, özlemeyi öğrendim, sabretmeyi de. Bazen kendimi bile sevdim ama kendimden nefret ettiğim anlarım da çoktu. Kırık kanatlı ve coşkulu hayallerim vardı benim. Halla içimde uçuşmakta mavi hayal kelebeklerim. Milyonlarca adım attım, koştum, tökezledim, düştüm, yara bere içinde kaldım. Ancak her seferinde, kendi kendime ayağa kalktım ve ayaklarımın üzerinde dik durmayı öğrendim. Geriye bakmadan ilerlemeyi öğrendim, hiç sürüngen olmadım ben... Öyle yada böyle, kendimce güçlü bir kadın oldum. Hadi Ayşe, bu gün şahane bir gün, sende öylesin! Ve ben bugün bir kadın olmaktan gurur duyuyorum. Varlığımla, benliğimle onur duymaktayım... Tüm kadınlar, gününüz kutlu olsun! Ayşe BEHRAM