Sevgi mi evrime uğradı, acaba?
*** Sevinçlerimiz, şikayetlerimiz, isteklerimiz rengarenk. Herkesin derdi, acısı ve beklentisi başka başka olsa da, hayatta birçok ortak yönleri paylaşır insanlar. *** Belki de, doğamızda var, elimizde olmayana, ulaşılmaya özenmek. En ulaşılmaz sevgiler bile, nasılda tükeniveriyor ulaşıldığı yerde diye düşünüyorum yine....*** Sevgi mi evrime uğradı, acaba? Bu kadar çabuk renk değiştirebiliyoruz diye düşünmeden olamıyor insan, kendini bu gerçeklerin karşısında. Köprü altları, boş inşaatlar, terk edilmiş evlatlarla dolup taşıyor.
Hayat dediğimiz, uzun sandığımız, fakat kaşla göz arasında akıp gidendir.
Sevinçlerimiz, şikayetlerimiz, isteklerimiz rengarenk.
Herkesin derdi, acısı ve beklentisi başka başka olsa da, hayatta birçok ortak yönleri paylaşır insanlar.
İşsizlik, sefalet, amaçlar ve çıkarlar derken, böyle uzayıp gidiyor düşünceler hayat yolunda.
Koskoca bir yaz ve sonbahar ardımızda kaldı. Bir Aralık ayının sonuna daha geldik. Pek yakında soğuklar göstermeye başlar dişlerini. Sıcaktan bunaldığımız o günleri aramaya başlayacağız yeniden.
Belki de, doğamızda var, elimizde olmayana, ulaşılmaya özenmek. En ulaşılmaz sevgiler bile, nasılda tükeniveriyor ulaşıldığı yerde diye düşünüyorum yine....
Bir arkadaşım köpekleri çok severdi, ne yazık ki istediği olunca hayalleri tükeniverdi. Kısa biz zaman sonra bırakıverdi sokaklara. Ev ortamında büyütülüp, sonra sokaklara bırakılan hayvanlar, sokak hayvanlarına benzemez. Onlar hayatlarını sokakta sürdüremez. Böyle durumlarda biz onları sokağa değil ölüme ter ketmiş olduğumuzu unutmayalım hiç bir zaman.
Böyle bir sürü eşya da vardır hepimiz evinde, zamansız ömrünü yitirmiş. Onlar bizi sadece maddi kayıplara uğratır diye avutabiliyoruz çoğu zaman kendimizi. Ne yazık ki, son zamanlarda aşklar, arkadaşlıklar, dostluklar ve komşuluk ilişkileri de can çekişir halde. Gün gelecek, bu vurdumduymaz hallerimiz pahalıya mal olacaktır bizlere. Her istekte bir tatminsizlik, bu gün değer verdiklerimizi yarın bir kenara atmak, onlar arasında yeri dolduramayacakları da kaybetmenin yolundayız, farkında olmasak bile.
Sevgi mi evrime uğradı, acaba? Bu kadar çabuk renk değiştirebiliyoruz diye düşünmeden olamıyor insan, kendini bu gerçeklerin karşısında. Köprü altları, boş inşaatlar, terk edilmiş evlatlarla dolup taşıyor. Bakıma muhtaç nice anne babalar, bir türlü gelemeyen evlatlarının yollarını gözler olmuş yıllar boyunca. Nice kalpler var vatanına bile ihanet edebilecek kadar sevgiden yoksun...
Eskiden menfaatin açamadığı bir gönül kapısı vardı, şimdi onunda ardına kadar açılmıştır her çıkara kapıları. Küçükler büyüklere yer verirdi bir zamanlar, şimdi yolda düşene bile el uzatanlarımız neredeyse yok denecek kadar azalmış.
Hak yemekten korkanlar kalmamış artık bu dünyada, kendi çıkarı için en yakınını bile merdiven yapanlar her yanda. Vicdansızca vicdanını satanlar mı dersiniz, onları da görüyor gözümüz her alanda. Sevgi, duygularımızın anası, mantıkta babasıdır. İnsanı insan yapan da ikisinin harmanıdır...
Firdevs BÜYÜKATEŞ
